اجاق گاز

اجاق‌گاز جزء لوازمی است که از گاز قابل‌ اشتعال چون گاز سنتز، گاز طبیعی، پروپان، بوتان، گاز مایع و یا گاز قابل‌اشتعال استفاده می‌شود.

پیش از ظهور گاز، اجاق‌های خوراک‌پزی به سوخت‌های جامد مانند زغال‌سنگ یا چوب تکیه داشتند.

اولین اجاق گاز در سال ۱۸۲۰ میلادی ساخته شد و کارخانه گاز سوز در سال ۱۸۳۶ در انگلستان تاسیس شد.

این تکنولوژی جدید آشپزی می‌تواند به راحتی قابل تنظیم بودن باشد و هنگامی که از آن استفاده نشود می‌تواند خاموش شود.

با این حال اجاق گاز تا دهه ۱۸۸۰ به یک موفقیت تجاری تبدیل نشد، که در آن منابع زمانی گاز لوله‌کشی در شهرها و شهرهای بزرگ بریتانیا در دسترس بودند.

اجاق‌های متعدد در قاره اروپا و در ایالات‌متحده در اوایل قرن بیستم رواج یافت.

اجاق گاز در هنگام ادغام اجاق داخل پایه و اندازه آن کاهش می یابد تا با سایر وسایل آشپزخانه بهتر هماهنگ شود. تا دهه 1910 تولیدکنندگان برای تمیز کردن راحت تر شروع به لعاب اجاق گاز خود کردند.

اجاق گاز هنوز هم نیاز به روشن کردن کبریت داشت و به طور تصادفی گاز را روشن می کرد بدون احتراق آن می تواند منجر به انفجار شود.

برای جلوگیری از بروز این نوع اتفاق های ناگوار تولید کنندگان فر سوپاپ ایمنی به نام دستگاه خرابی شعله را برای اجاق گاز ایجاد و نصب کردند.

بیشتر اجاق گازهای مدرن دارای احتراق الکترونیکی ، تایمر خودکار اجاق گاز و هودهای استخراج کننده برای از بین بردن دودها هستند.